Choroby skóry dotykają nas coraz częściej, na co niewątpliwie duży wpływ ma rozwój cywilizacyjny świata. Niekorzystne działanie niektórych czynników na naszą skórę nie zostało do końca poznane, jednak zauważa się istotny związek między wzrostem zanieczyszczenia powietrza, a ilością chorób dermatologicznych, dotykających nasze społeczeństwo.
Kto jest zagrożony?
Pochodzenie łojotokowego zapalenia skóry schorzenia nie zostało do dziś w pełni wyjaśnione, jednak potrafimy bez problemu wskazać grupę ryzyka, w której to schorzenie zdarza się najczęściej. Są to głównie osoby narażone na uszkadzające działanie różnych czynników, przede wszystkim chemicznych i mechanicznych.
Poza tym, schorzenie to atakuje również osoby z zaburzeniami odporności, która pojawia się przy przebiegu cukrzycy, wirusowego zapalenia wątroby, a także AIDS. Istotną kwestią epidemiologiczną jest również niedostateczna higiena całego ciała oraz uzależnienie od alkoholu, przez co łojotokowe zapalenie skóry dotyczy często osób z marginesu społecznego.
Przyczyny
Jedną z najczęstszych przyczyn pojawienia się objawów choroby jest zakażenie pewnym gatunkiem grzybów, należącym do grupy drożdżaków. Grzyby te dość powszechnie pojawiają się na skórze każdego z nas, jednak w przeważającej części przypadków nie powoduje to rozwoju choroby.
U pozostałych osób, w wyniku nadmiernej aktywności gruczołów łojowych, dochodzi do rozmnożenia się tych grzybów, które zaczynają produkować wzmożone ilości toksyn, pochodzących z ich metabolizmu. Naskórek ulega złuszczeniu, co wzmaga uczucie swędzenia na głowie – częste drapanie się prowadzi jednak do nadkażeń bakteryjnych, czego efektem może być ogólne zapalenie skóry. Zakażone miejsce stają się doskonale widoczne, mają postać żółtych strupów, z których wydziela się płyn surowiczy.
Łojotokowe zapalenie skóry dotyczy najczęściej owłosionych części ciała, bardzo często pojawia się więc na głowie. Objawy tego schorzenia występują przewlekle, mają tendencję do nawrotów, często nasilonych. Na skórze głowy u chorego pojawiają się tłuste, powstałe w wyniku zaburzeń pracy gruczołów łojowych, strupy, którym towarzyszy rozwój stanu zapalnego. Zaobserwować można również zwiększone wypadanie włosów na chorym obszarze, co w skrajnych przypadkach prowadzi do wyłysienia.
Przebieg choroby
Z wierzchołka głowy stan zapalny przenosi się czasami na skórę nieowłosioną, co jest chyba najbardziej uciążliwym objawem, zajęciu ulega bowiem skóra na czole, policzkach, czasami również na karku. Zmiany rumieniowe rozprzestrzeniają się wzdłuż linii kręgosłupa aż do linii pępka i okolic intymnych. Dochodzi do nadmiernego złuszczenia skóry (chorobą o podobnym przebiegu jest łuszczyca), co w miejscach zgięć stawów prowadzi do powstawania pęknięć, a w uszkodzonych miejscach dochodzi do rozmaitych wysięków.
Kolejnym symptomem choroby jest świąd, który charakteryzuje się zróżnicowanym natężeniem, może być bardziej uciążliwy na pewnych obszarach zajętej skóry. Objawy choroby mają przewlekły charakter i uwidaczniają się głównie po ciepłych miesiącach, a więc głównie jesienią i zimą. Przyczyną powstawania stanu chorobowego jest nieprawidłowa praca gruczołów łojowych, które wydzielają zbyt dużą ilość sebum o nieprawidłowym składzie, co działa na skórę drażniąco. Powoduje jej nadmierne złuszczanie, co z kolei stanowi wrota dla bakterii i grzybów, odpowiedzialnych za stany zapalne.
Leczenie łojotokowego zapalenia skóry
Łojotokowe zapalenie skóry jest schorzeniem, które niezwykle ciężko wyleczyć, co ma miejsce również w przypadku innych zakażeń grzybiczych. W większości przypadków, terapia lecznicza polega na stosowaniu środków grzybobójczych w postaci maści lub kremów, zawierających także składniki działające przeciwzapalnie.
Miejscowe stosowanie leków na łojotokowe zapalenie skóry wymaga również złuszczenia chorego naskórka, który skutecznie utrudnia penetrację skóry przez substancje lecznicze, co opóźnia osiągnięcie efektów.
Łojotokowe zapalenie skóry z całą pewnością można leczyć, jednak terapia wymaga bardzo dużej systematyczności i konsekwencji od pacjenta. Podstawą jest wyeliminowanie grzybów pasożytujących na skórze głowy, ponadto powszechnie stosuje się również światłolecznictwo oraz leczenie miejscowe steroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
