Angina

Wysoka gorączka i ból gardła tak silny, że niemożliwe jest niemal przełknięcie nawet odrobiny wody. Wrażenie jakby świat zwalił się na głowę, a do tego dziwne bóle kostno-stawowe lub bóle promieniujące do ucha. Prawdopodobnie dopadła nas angina. Jeżeli jeszcze na migdałkach zauważymy biały nalot, to prawdopodobnie jest to angina ropna.

Nie ma innej możliwości! Angina to poważna choroba, która wymaga pilnej wizyty u lekarza. Nie wolno jej bagatelizować, gdyż grozi to poważnymi powikłaniami. Trzeba ją koniecznie „wyleżeć” w łóżku. Poza tym jest to choroba zakaźna, więc zarażalibyśmy innych w pracy i najbliższym otoczeniu.

W 90 % przypadków angina jest wywołana wirusem, w pozostałych przypadkach to bakteria. U dzieci angina wywołana przez bakterie występuje częściej.

Stworzona została specjalna skala Centora która ułatwia lekarzom prawdopodobieństwo powodu wywołania choroby. Powyżej 3 i 4 punktów rozważa się podłoże bakteryjne i zastosowanie antybiotyku.

Podjęcie przez lekarza decyzji czy zostaną przepisane antybiotyki w dużym stopniu zależą od tej skali. Jeśli jesteśmy w sile wieku ze stanem podgorączkowym 37,4 stopni z zaczerwionym gardłem skorzystanie z antybiotyki jest zbyteczne, dlatego najczęściej zalecany jest ibuprofen, pastylki do ssania i wizyta lekarska w razie pogorszenia.

W przypadku odmiany anginy ropnej, gdy na migdałkach pojawia się biały nalot antybiotyk może okazać się konieczny. Zazwyczaj jest to penicylina lub jej pochodne. Wykupione leki bezwzględnie zużywamy do końca, nawet jeżeli objawy nieco już ustąpią. Zaufajmy lekarzowi, on dobrze wie jaką dawkę leku trzeba przyjąć! Antybiotyków nie trzeba się bać. Naturalnie nie wolno ich nadużywać, ale w sytuacji zakażenia bakteryjnego są one koniecznością.

Objawy anginy

Angina jest chorobą okolicy gardłowej jamy ustnej, a konkretnie migdałków podniebiennych, które w anginie stają się siedliskiem chorobotwórczych patogenów. W związku z tą lokalizacją w przebiegu anginy można zaobserwować szereg charakterystycznych objawów. Po czym rozpoznać, że dana infekcja to właśnie angina?

Objawy ze strony gardła

Jako że gardło jest miejscem, w którym lokalizują się wirusy lub bakterie (w zależności od etiologii choroby), to właśnie ono podczas badania stanowi centrum zainteresowania lekarza, który diagnozuje anginę.

Najpowszechniejszym symptomem jest ból gardła, uczucie drapania lub zalegania czegoś w gardle oraz przeszkody podczas połykania. Są to objawy towarzyszące większości infekcji górnych dróg oddechowych, jednak dla lekarza wystarczające do rozpoznania anginy w połączeniu z badaniem przedmiotowym, które polega na dokładnym oglądaniu gardła i uciskaniu szpatułką na migdałki podniebienne (w celu sprawdzenia, czy nie wydobywa się z nich wydzielina).

• Gardło w anginie jest zaczerwienione.
• Łuki podniebienno-gardłowe są rozpulchnione, obrzęknięte i powiększone.
• Na migdałkach mogą znajdować się naloty w postaci białych mas występujących na migdałkach.

Jeśli lekarz stwierdzi obecność takich objawów, może bezsprzecznie postawić rozpoznanie anginy ropnej.

Gorączka

Podwyższona temperatura ciała jest charakterystyczna dla anginy, w szczególności dla jej postaci ropnej,kiedy to organizm ma do czynienia z bakteryjnym stanem zapalnym i musi zmobilizować wszystkie swoje siły, by mu przeciwdziałać.

Objawy ogólne

Zapaleniu migdałków podniebiennych i gardła towarzyszy szereg objawów ogólnych, dobrze znanych wszystkim, bo występują one podczas większości infekcji górnych dróg oddechowych. Są to:

• bóle głowy
• kaszel
• katar
• uczucie ogólnego rozbicia
• powiększone węzły chłonne okolicy szyjnej

Rozwijają się one w ciągu kilku dni, stopniowo zwiększając swoją intensywność. W przypadku zakażeń wirusowych u osób dorosłych, objawy mogą ustąpić samoistnie, a cała infekcja kończy się w ciągu tygodnia. Pacjenci znają bardzo wiele „sposobów na anginę”.

U dzieci natomiast może być konieczna interwencja lekarska w celu wykluczenia innych przyczyn złego stanu dziecka. W przypadku infekcji bakteryjnej, konsultacja lekarska jest niezbędna zarówno u osób dorosłych, jak i dzieci w celu zaordynowaniu stosownego leczenia antybiotykami, by nie dopuścić do niebezpiecznych powikłań anginy.

Jak sprawdzić czy to angina?

Podejrzenie anginy, wysnute na podstawie zgłaszanych przez pacjentów objawów klinicznych choroby wymaga odpowiedniego postępowania diagnostycznego. Zobacz, jak przebiega droga lekarza od przypuszczenia do postawienia konkretnego rozpoznania.

Na początku wywiad

Na wstępie samego procesu diagnostycznego lekarz będzie chciał przeprowadzić z pacjentem wywiad, czyli rozmowę na temat bieżących dolegliwości. Jest to niezbędne w celu ustalenia, co tak naprawdę danej osobie dolega i wykluczenia innych chorób dróg oddechowych. Lekarz na pewno będzie pytał o podstawowe objawy:

• kaszel
• katar
• ból gardła
• trudności w połykaniu
• duszność
• osłabienie
• gorączka
• uczucie zmęczenia
• senność
• ogólne rozbicie

Dla lekarza będzie także istotny czas trwania poszczególnych objawów. Bardzo ważne jest, czy dane symptomy utrzymują się od jakiegoś czasu (liczonego najczęściej w dniach albo tygodniach) czy wystąpiły nagle. Takie umiejscowienie w danym okresie pozwoli określić, czy mamy do czynienia z przewlekłym stanem zapalnym czy ostrym (angina należy do tego drugiego rodzaju).

Osłuchiwanie

Infekcja górnych dróg oddechowych wymaga różnicowania z infekcjami dolnych pięter układu oddechowego, które mogą przebiegać bardzo podobnie lub łącznie z zapaleniem gardła lub migdałków podniebiennych. Z tego powodu niezbędne jest osłuchanie pacjenta, czy w jego płucach lub oskrzelach nie dochodzi do rozwoju zapalenia tych narządów – w szczególności, jeśli przedstawiane przez pacjenta objawy trwają od dłuższego czasu.

Strep-test

Jest to bardzo szybki sposób na potwierdzenie lub wykluczenie anginy o etiologii bakteryjnej – wywołanej przez paciorkowca β-hemolizującego. Nazwa badania pochodzi od łacińskiej nazwy bakterii (Streptococcus pyogenes).

Wykonanie Strep-testu polega na pobraniu wymazu z gardła i umieszczeniu go na specjalnej płytce lub bezpośrednio na przyrządzie służącym do badania (w zależności od producenta). Po około 10-15 minutach pojawia się wynik, który jest wymagany przez lekarza do postawienia rozpoznania anginy paciorkowcowej. W wirusowych zapaleniach gardła Strep-testy nie mają znaczenia diagnostycznego, gdyż czynnikiem etiologicznym jest wirus, a nie bakteria.

Leczenie anginy

Domowe sposoby

Dobrym lekiem z domowej apteczki, który wspomoże terapię oraz załagodzi niektóre objawy jest dobrze znane już wszystkim mleko z miodem i czosnkiem. Mleko nie powinno być gorące, ponieważ przy anginie wysoka temperatura wzmaga ból gardła, ponadto miód we wrzącym mleku traci właściwości lecznicze. Można również pić słabą herbatę z dodatkiem imbiru i soku z cytryny oraz niewielką ilością miodu. Osłabioną przez antybiotyk florę bakteryjną odbudowujemy, spożywając jogurt naturalny. Gardło natomiast przepłukujemy naparem z szałwii.

Wybór antybiotyku

Najskuteczniejsze w leczeniu paciorkowcowych infekcji gardła są penicyliny i jej pochodne. Są to najlepsze antybiotyki ze względu na fakt, że są najstarsze, a ich działanie jest sprawdzone w wielu badaniach klinicznych. Aby kuracja doustnymi pochodnymi penicylin była skuteczna, powinna trwać minimum 10 dni zarówno u dorosłych pacjentów, jak i u dzieci.

Jeśli pacjent jest uczulony na penicyliny, nie toleruje przyjmowania tych leków lub stwierdza się nosicielstwo paciorkowca, lekarz może zaordynować inny lek – cefadroksyl (antybiotyk z grupy cefalosporyn), będący alternatywą dla leczenia penicylinami.

Istnieją także inne antybiotyki stosowane w leczeniu angin ropnych. Są to: erytromycyna, klarytromycyna oraz azytromycyna (z grupy antybiotyków makrolidowych). Mimo iż kuracja jest krótsza niż w przypadku penicylin, bo trwa od 3 do 5 dni, nie poleca się ich stosowania ze względu na wątpliwą skuteczność w leczeniu zakażeń paciorkowcem.

Bakteryjna oporność

Każda z bakterii, która ma potencjał chorobotwórczy, ma swoją odmienną genetykę i właściwości. Grupy bakterii o podobnych cechach nazywają się szczepami. W dzisiejszych czasach, kiedy leczenie antybiotykami stało się bardzo powszechne, bakterie nauczyły się oporności na nasze leki i przekazują te informacje kolejnym „pokoleniom” poprzez informację w kodzie genetycznym.

W związku z mechanizmem działania penicylin, bakterie nie mogą nabyć na nie oporności – wszystkie paciorkowce wywołujące anginę są wrażliwe na te antybiotyki. W przypadku makrolidów możliwa jest jednak sytuacja, gdy bakterie nie odpowiedzą poprawnie na wdrożone leczenie, dlatego penicyliny są optymalnym antybiotykiem w terapii anginy ropnej.

Nie nadużywaj antybiotyków!

Jeśli lekarz nie zaleci przyjmowania antybiotyków, nie przyjmuj ich na własną rękę. Większość infekcji gardła i migdałków podniebiennych to zakażenia wirusowe, a w nich nie ma konieczności antybiotykoterapii – o ile nie dojdzie do powikłań i nadkażeń bakteryjnych istniejącej infekcji.

Leżymy w łóżku

Łóżko przy anginie to konieczność! Jeżeli się spocimy – przebierzmy się w świeżą bieliznę i zmieńmy pościel. Pamiętajmy o codziennym dokładnym wietrzeniu pokoju. Zimą na czas wietrzenia wychodzimy, latem okno może być cały czas uchylone, ale unikajmy przeciągów. Możemy wstać z łóżka, jeżeli przez dwa dni z rzędu będziemy mieć już normalną temperaturę ciała. Leżenie przy ropnej anginie trwa zazwyczaj około tygodnia. Pamiętajmy, że zbyt wczesne zaniechanie leżenia grozi poważnymi powikłaniami – zapaleniem stawów, nerek, worka osierdziowego bądź opon mózgowo-rdzeniowych.

Przyczyny anginy

Angina jest skutkiem inwazji drobnoustrojów. Narażenie na infekcję określonymi wirusami lub bakteriami zmienia się wraz z wiekiem. Które z drobnoustrojów wywołują zapalenie gardła?

Wirusy

Najczęstszą przyczyną zapalenia gardła i migdałków podniebiennych są infekcje wirusami. U dzieci powyżej trzeciego roku życia jest to 70-85 proc. zakażeń, u niemowląt i dorosłych 90-95 proc. Głównymi winowajcami anginy wirusowej są patogeny z rodziny rynowirusów,koronawirusów, adenowirusów, a także wirusy Coxackie oraz wirusy grypy i paragrypy. Są to wirusy najpopularniejsze w naszej populacji i najczęściej wywołujące stany zapalne. Angina o etiologii wirusowej przebiega dużo łagodniej niż o etiologii bakteryjnej.

U osób dorosłych zwykle infekcja ustępuje samoistnie i nie wymaga postępowania terapeutycznego prowadzonego przez lekarza. Pacjenci zwykle sami ordynują sobie postępowanie przeciwbólowe i przeciwzapalne za pomocą leków dostępnych bez recepty.

W przypadku dzieci każda infekcja wymaga interwencji lekarskiej ze względu na możliwe ryzyko powikłań oraz konieczność różnicowania każdego przypadku zachorowania z innymi, znacznie groźniejszymi chorobami.

Bakterie

Bakterie odpowiadają za 15-30 proc. zapaleń gardła u dzieci i 5-10 proc. u dorosłych. Najczęstszą bakteryjną przyczyną anginy jest paciorkowiec β-hemolizujący z grupy A. Inne paciorkowce również mają predyspozycje do zakażeń, występują jednak znacznie rzadziej. Pozostałe bakterie, które mogą wywołać anginę to dwoinka rzeżączki i maczugowiec błonicy. Ma to miejsce najczęściej w przypadku osłabionej odporności, gdyż bakterie te są specyficzne dla innych jednostek chorobowych.

Paciorkowiec β-hemolizujący T

Ta bakteria odpowiedzialna jest za rozwój większości zapaleń gardła, w tym bardzo nieprzyjemnej w swoich objawach – anginy ropnej. Paciorkowiec β-hemolizujący jest sprawcą bardzo charakterystycznych objawów –nalotów ropnych na migdałkach. Stwierdzenie jego obecności w gardle podczas badania fizykalnego w toku diagnozowania stanów zapalnych migdałków podniebiennych wymaga antybiotykoterapii. Niewyleczona infekcja paciorkowcowa może prowadzić do powikłań, które są groźne zwłaszcza dla najmłodszych pacjentów.

Angina ropna – jak i czym ją leczyć?

Angina ropna jest odmianą zwykłej anginy. Cechuje się występowaniem kilku dodatkowych objawów, nieco odmiennym przebiegiem i wymaga też odpowiedniego postępowania diagnostycznego. Nie zmienia to jednak faktu, że leczenie obu tych schorzeń odbywa się za pomocą tych samych leków (antybiotyków). Co natomiast różni anginę ropną od zwykłej anginy?

Podobne choroby, różne objawy

Angina objawia się poprzez wystąpienie bardzo wysokiej gorączki (wskazanie termometru może sięgać nawet 40 stopni), bólu gardła odczuwanego podczas połykania, a także symptomów ogólnego rozbicia polegającego na bólu głowy, mięśni i stawów.

Angina ropna natomiast jest chorobą o nieco cięższym przebiegu. W trakcie jej trwania może dojść nawet do duszności, które są spowodowane przez postępujący obrzęk tkanki limfatycznej gardła. Poprzez swoje powiększenie uniemożliwia ona drożność dróg oddechowych, co odczuwane jest przez pacjenta jako niemożność nabrania powietrza do płuc.

Inne objawy, które mogą wystąpić w trakcie trwania anginy ropnej to powiększenie węzłów chłonnych, kaszel i katar oraz wydobywający się z ust bardzo nieprzyjemny zapach, który wywołany jest działalnością bakterii obecnych na migdałkach podniebiennych. Bakterie te to paciorkowce beta-hemolizujące. Ich szkodliwość polega na wytwarzaniu żółtawo-białej wydzieliny, która osadza się na migdałkach i wewnątrz ich zagłębień, powodując ich stopniowe uszkodzenie i rozwój stanu zapalnego.

Podobne leczenie

Terapia anginy zwykłej oraz anginy ropnej polega na podawaniu antybiotyków drogą doustną. Jako że paciorkowce należą do bakterii, które są wrażliwe na najpopularniejsze antybiotyki – penicyliny, można je śmiało zaordynować bez obaw, że bakteria wykaże się opornością na stosowane leczenie.

Sam proces terapeutyczny powinien jednak trwać odpowiednio długo (zwykle okres ten wynosi około 10-14 dni), a stosowane leki powinny być podawane w dość dużych dawkach tak, by całkowicie wyeliminować bakterie oraz uniemożliwić im dalszy rozwój.

Mimo wysiłków terapeutycznych, paciorkowce bardzo często pozostają na migdałkach w formie „uśpionej”, a nieznaczne upośledzenie odporności pacjenta powoduje ich reaktywację i nawrót anginy, co generuje konieczność wszczęcia nowego procesu terapeutycznego, polegającego na podawaniu antybiotyków oraz leków przeciwzapalnych.

Choroby przypominające anginę

Różnicowanie jest to proces przeprowadzany przez lekarza, polegający na wykluczeniu innych chorób, które mogą przebiegać podobnie do danej choroby. W przypadku anginy najważniejsze jest określenie etiologii choroby (wirusowej lub bakteryjnej) oraz wykluczeniu innych przyczyn złego stanu zdrowia danej osoby.

Wirus czy bakteria?

Odpowiedź na to pytanie jest kluczowa w kwestii postępowania terapeutycznego w anginie oraz decyzji o ewentualnym wdrożeniu antybiotyku. Jest to bardzo istotne, gdyż brak odpowiedniego leczenia zapalenia migdałków podniebiennych i gardła może skutkować rozwojem infekcji na „niższe” piętra układu oddechowego (takie jak oskrzela czy płuca), co koreluje z gorszym stanem klinicznym chorego.

Za pomocą dostępnych narzędzi diagnostycznych (posiewów z gardła, strep-testów oraz oczywiście badania fizykalnego) lekarz jest w stanie określić, czy dana infekcja ma etiologię wirusową czy bakteryjną oraz zaordynować odpowiednie leczenie anginy w oparciu o leki przeciwzapalne i antybiotyki.

Zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc

Choroby te przebiegają bardzo podobnie do zapalenia gardła. Objawy takie jak kaszel, katar, ogólne rozbicie, gorączka i ból gardła są specyficzne dla większości infekcji układu oddechowego. W przypadku różnicowania zapalenia gardła od zapalenia oskrzeli czy płuc najistotniejsze jest podanie lekarzowi informacji dodatkowych o występowaniu ewentualnych duszności, gwałtownych napadów kaszlu lub wyższej gorączki czy bardziej nasilonych objawów ogólnego rozbicia. Takie postępowanie diagnostyczne stosuje się najczęściej u osób dorosłych.

Postępowanie u młodszych pacjentów

W przypadku dzieci, różnicowanie anginy jest skierowane w stronę innych infekcji wirusowych lub bakteryjnych, charakterystycznych dla wieku dziecięcego, zwłaszcza w okresie, gdy rozpoczyna ono swoją edukację w przedszkolu i więcej czasu spędza w większej grupie rówieśników, gdzie dużo łatwiej jest o zakażenie. Dodatkowo, u większości dzieci infekcje przebiegają podobnie, stąd istnieje konieczność bardzo dokładnego badania wszystkich objawów i wykluczenie innych prawdopodobnych chorób.

Najpopularniejszymi chorobami, z którymi lekarz różnicuję anginę u dzieci są:

• szkarlatyna
• zakażenia gronkowcowe
• podgłośniowe zapalenie krtani
• zapalenie ucha środkowego
• ostre zapalenie zatok obocznych nosa
• zapalenie nagłośni
• zapalenie krtani

Powikłania anginy

Dzięki powszechności i dostępności antybiotyków angina jest chorobą, którą bardzo łatwo można wyleczyć. Niestety pewne sytuacje kliniczne predysponują do wystąpienia powikłań w postaci chorób, które wymagają dłuższego leczenia antybiotykami lub sterydami. Jakie mogą wystąpić powikłania po dopiero co przebytej anginie?

Mechanizm powstawania powikłań

Istnieją dwa główne tory rozwijania się powikłań po anginie. Jeden z nich polega na braku leczenia lub niewłaściwym leczeniu choroby – podawaniu nieodpowiednich antybiotyków lub zbyt krótkim czasie terapii. Wtedy choroba zaczyna przenosić się na niższe partie układu oddechowego, powodując zapalenie płuc lub zmienia swoją lokalizację w kierunku ośrodkowego układu nerwowego, trafiając do opon mózgowo-rdzeniowych, zatok przynosowych lub ucha (środkowego lub wewnętrznego).

Drugim mechanizmem powstawania powikłań jest droga bardziej złożona, związana z odpowiedzią immunologiczną na zakażenie podczas właściwego leczenia choroby. Powstające przeciwciała przeciwko patogenom bakteryjnym, wywołującym anginę, zaczynają nieprawidłowo reagować na zdrowe tkanki narządów organizmu (na przykład na nerki, wywołując stan zapalny kłębuszków nerkowych). Jest to przyczyną rozwoju schorzenia autoimmunologicznego po stymulacji antygenami paciorkowcowymi (właściwymi dla bakterii wywołujących anginę).

Leczenie powikłań anginy

Terapia chorób, będących konsekwencją anginy jest dwojaka. W pierwszym rzędzie należy wyeliminować z organizmu bakterie, które są przyczyną powstałej choroby. W tym celu podaje się antybiotyki – w dawce nieco większej niż w przypadku zakażenia pierwotnego (o ile było ono w ogóle leczone). Wszystkie paciorkowce są wrażliwe na penicylinę, co znacznie ułatwia wybór odpowiedniego preparatu leczniczego bez konieczności badań, czy bakteria nie jest na niego oporna.

Drugim sposobem leczenia jest zahamowanie rozwoju stanu zapalnego, do którego dochodzi przy okazji rozpoczęcia się powikłań po anginie. Zbyt nasilona rekcja organizmu w postaci obecności mediatorów stanu zapalnego i komórek odpornościowych jest bowiem niewskazana w przypadku schorzeń z autoagresji, gdyż owe komórki mogą rozpocząć uszkadzanie zdrowych tkanek.
Zatrzymanie postępu stanu zapalnego uzyskuje się, stosując leki sterydowe (po eliminacji zakażenia bakteryjnego) oraz leki przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Nawracające anginy a usunięcie migdałków

Usunięcie migdałków jest obecnie dość popularną operacją, którą wykonuje się zarówno u najmłodszych pacjentów, jak i u osób dorosłych. Polega ona na wycięciu migdałków w znieczuleniu ogólnym. Obarczona jest małym ryzykiem powikłań, a korzyści z jej przeprowadzenia dla osób cierpiących na nawrotowe anginy są nieocenione. Dowiedz się więcej o operacyjnym usunięciu migdałków i jego wpływie na anginy.

Do czego potrzebne są migdałki?

Migdałki są skupieniem tkanki limfatycznej. Znajdują się na tylnej ścianie gardła – są widoczne podczas badania laryngologicznego po otworzeniu jamy ustnej. Ich funkcja polega na udziale w reakcjach odpornościowych i wytwarzaniu przeciwciał u młodych osób. Ich działalność ustaje najpóźniej około 30-stego roku życia. Po tym czasie stają się one zbędnym elementem anatomicznym.

Po co usuwa się migdałki?

Wycięcie migdałków jest zabiegiem operacyjnym, wykonywanym u dzieci w wieku kilku lub kilkunastu lat w przypadku częstego występowania u nich zakażeń owych narządów. W przypadku ich usunięcia, funkcję związaną z tworzeniem przeciwciał odpornościowych przejmują inne organy limfatyczne. Migdałki można usunąć w całości lub wyciąć jedynie ich widoczną część.

Jeśli zatem dziecko bardzo często choruje na anginę lub inne zakażenia migdałków, należy poważnie rozważyć przeprowadzenie operacji usunięcia migdałków, by oszczędzić mu cierpienia związanego z chorobą oraz potencjalnie toksycznego wpływu leków i antybiotyków stosowanych w leczeniu stanu zapalnego. Wycięcie migdałków w oczywisty sposób chroni także przed powikłaniami anginy, która nie ma szans się rozwinąć, jeśli migdałki zostaną usunięte.

Czy taka operacja jest bezpieczna?

Procedura usunięcia migdałków wykonywana jest przez lekarza laryngologa, odbywa się w warunkach szpitalnych, w znieczuleniu ogólnym. W trakcie operacji pacjent monitorowany jest cały czas przez anestezjologa, co gwarantuje mu całkowite bezpieczeństwo podczas zabiegu.

Po wykonanej operacji u pacjenta mogą pojawiać się okresowe krwawienia lub dolegliwości bólowe związane z przeprowadzonym zabiegiem – najczęściej pojawia się ból gardła lub ból podczas przełykania. Owe niedogodności ustępują maksymalnie po tygodniu od zabiegu. Od tego czasu pacjent może całkowicie zapomnieć o anginach, które wcześniej były częstym powodem jego wizyt u lekarza.

Czy jedzenie lodów pomaga w leczeniu anginy?

Jedzenie lodów w trakcie trwania anginy ma jeden główny cel – schłodzenie okolicy gardłowej. Walory smakowe spożywanych mrożonych przysmaków nie mają nic do rzeczy w terapii tego schorzenia. Natomiast czy lody same w sobie rzeczywiście pomagają? Opinie na ten temat są podzielone.

Po co chłodzić gardło?

Obniżenie temperatury gardła ma jeden główny cel w toku leczenia anginy – powoduje obkurczenie naczyń krwionośnych okolicy, w której zlokalizowana jest infekcja. Powoduje to mniejszy napływ komórek zapalnych do miejsca zakażenia, a przez to wolniejszy jego rozwój. Drugim pozytywnym skutkiem schłodzenia jest zmniejszenie obrzęku tkanki limfatycznej migdałków, a przez to udrożnienie dróg oddechowych. Angina jest schorzeniem, w trakcie którego może dojść do rozwoju duszności przez zwężenie miejsca, w którym powietrze jest wprowadzane i wyprowadzane z tchawicy.

Jeśli choroba jest na tyle rozwinięta, że obrzęk okolicznych tkanek może utrudniać wymianę gazową, schłodzenie gardła poprzez jedzenie lodów jest istotnie działaniem bardzo pomocnym, pożądanym i wspomagającym terapię farmakologiczną. Zmniejszenie obrzęku znacznie chroni chorą osobę przed „zatkaniem” dróg oddechowych.

Jakie są dodatkowe efekty schłodzenia?

Jako że podczas chłodzenia obkurczają się naczynia krwionośne i komórki sygnalizujące stan zapalny, biorące udział w reakcjach odpornościowych, mają mniejszą możliwość dostępu do tkanek otaczających gardło, przez co niestety może w szybszy sposób dojść do zakażenia tych delikatnych struktur innymi patogenami – zarówno wirusowymi, jak i bakteryjnymi.

Siły obronne organizmu skupione na walce z jednym zakażeniem mogą być zbyt słabe na poradzenie sobie z kolejną infekcją, co warunkuje jej cięższy przebieg oraz trudności terapeutyczne oraz diagnostyczne (objawy kolejnego zakażenia mogą być interpretowane przez lekarzy jako objawy bieżącej anginy).

Czy lody to dobry pomysł?

Jedzenie lodów na pewno wywołuje zmniejszenie obrzęku w okolicy gardłowej. Podobny efekt można uzyskać za pomocą zimnych okładów lub leków przeciwbólowych, jednak nikt nie ma wątpliwości, że spożywanie mrożonych deserów jest też o wiele przyjemniejsze.

Mimo to, schłodzenie gardła to także swoiste „otwarcie wrót” innym zakażeniom, na które każdy z nas jest narażony. W tej sytuacji najlepszymi doradcami są umiar i rozwaga, które polegają na umiejętnym dozowaniu spożywczych przyjemności, ściśle trzymając się zaleceń lekarskich.