Siofor

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

SIOFOR 500, 500 mg, tabletki powlekane

Metformini hydrochloridum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest lek Siofor 500 i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Siofor 500
3. Jak stosować lek Siofor 500
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Siofor 500
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Siofor 500 i w jakim celu się go stosuje

Lek Siofor 500 tabletki powlekane zawiera jako substancję czynną chlorowodorek metforminy. Należy do grupy leków zwanych biguanidami, stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2 (insulinoniezależnej) u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 10 lat.

Siofor 500 jest lekiem stosowanym w:

• leczeniu cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, w celu właściwej kontroli stężenia glukozy we krwi.
• w zapobieganiu cukrzycy typu 2 u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym.

Dorośli z cukrzycą typu 2

Siofor 500 może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, w tym z insuliną.

Dzieci i młodzież z cukrzycą typu 2

U dzieci w wieku powyżej 10 lat oraz u młodzieży Siofor 500 może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z insuliną.

U dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą leczonych metforminą jako lekiem pierwszego rzutu w razie nieskuteczności diety wykazano zmniejszone ryzyko powikłań cukrzycy.

W czasie leczenia lekiem Siofor 500 należy przestrzegać diety i podejmować wysiłek fizyczny.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Siofor 500

Kiedy nie stosować leku Siofor 500:

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na chlorowodorek metforminy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowy stan przedśpiączkowy;
• niewydolność nerek lub zaburzenia czynności nerek;
• jakikolwiek stan, w przebiegu którego mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek, np. takie jak:
  • odwodnienie, np. z powodu długotrwałych wymiotów lub biegunki,
  • ciężkie zakażenie,
  • wstrząs

Zaburzenia czynności nerek mogą spowodować wystąpienie kwasicy mleczanowej (patrz punkt poniżej „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

• konieczność wykonania badania radiologicznego z donaczyniowym podaniem środka kontrastującego zawierającego jod. Siofor 500 należy odstawić 48 godzin przed wykonaniem badania oraz lek można podać nie wcześniej niż po upływie 48 godzin od badania radiologicznego;
• ostre lub przewlekłe choroby, które mogą powodować niedotlenienie tkanek, takie jak:
  • niewydolność serca lub niewydolność oddechowa,
  • niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego,
  • zaburzenia krążenia (wstrząs)

Brak dopływu tlenu do tkanek może spowodować wystąpienie kwasicy mleczanowej (patrz punkt poniżej „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

• niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania Siofor 500 należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

• jeśli u pacjenta występują pierwsze objawy zakażenia bakteryjnego lub wirusowego (np. grypy, zakażeń układu oddechowego lub moczowego) ;
• jeśli istnieje możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek (np. na początku leczenia podczas stosowania niektórych leków przeciwnadciśnieniowych lub przeciwreumatycznych).

Ryzyko niepożądanej kumulacji chlorowodorku metforminy, i w związku z tym ryzyko nadmiernego zakwaszenia krwi kwasem mlekowym (kwasica mleczanowa), zależy głównie od czynności nerek. Z tego powodu potwierdzenie prawidłowej czynności nerek jest warunkiem zastosowania leku Siofor 500.

Ocena czynności nerek na podstawie oznaczenia stężenia kreatyniny w osoczu powinna być przeprowadzana nie rzadziej niż raz w roku, a nawet, jeżeli jest to możliwe, częściej. Jeżeli stężenie kreatyniny w osoczu jest zbliżone do górnej granicy normy to oznaczanie należy przeprowadzać nie rzadziej niż dwa do czterech razy w ciągu roku. Należy pamiętać, iż szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, samo oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy nie zawsze jest miarodajne. Aby w pełni ocenić czynność nerek przed rozpoczęciem leczenia lekiem Siofor 500, może być konieczne oznaczenie dodatkowego parametru jakim jest klirens kreatyniny.

Donaczyniowe podawanie środków kontrastujących zawierających jod, stosowane w badaniach radiologicznych, może prowadzić do niewydolności nerek. 2 dni przed badaniem oraz w jego trakcie należy odstawić metforminę i nie podawać jej przez 2 dni po badaniu i wznowić jej podawanie dopiero po potwierdzeniu prawidłowej czynności nerek w badaniu laboratoryjnym.

Przed planowanymi operacjami chirurgicznymi wykonywanymi w znieczuleniu ogólnym, kanałowym lub zewnątrzoponowym, leczenie lekiem Siofor 500 należy przerwać 2 dni przed planowaną operacją. Leczenie można wznowić nie wcześniej niż 2 dni po operacji oraz po potwierdzeniu prawidłowej czynności nerek.

Lekarz zdecyduje, czy w tym czasie konieczne będzie inne leczenie. Ważne jest, by dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza.

Dzieci i młodzież

Dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzież:

Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Siofor 500 u dzieci i młodzieży rozpoznanie cukrzycy typu 2 musi zostać potwierdzone przez lekarza.

Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas leczenia metforminą dzieci w wieku od 10 do 12 lat.

Osoby w podeszłym wieku

Ponieważ zaburzenia czynności nerek często występują u pacjentów w podeszłym wieku, konieczne są regularne badania czynności nerek pod kontrolą lekarza, a dawkę leku Siofor 500 należy zmodyfikować na podstawie oceny czynności nerek.

 

Należy zwrócić uwagę na następujące szczególne ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej.

Siofor 500 może powodować bardzo rzadkie, ale ciężkie powikłanie zwane kwasicą mleczanową, szczególnie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Ryzyko kwasicy mleczanowej wzrasta również w niekontrolowanej cukrzycy, przy długotrwałym głodzeniu lub spożywaniu alkoholu. Objawy kwasicy mleczanowej to: wymioty, ból brzucha (ból w jamie brzusznej) z kurczami mięśni, złe ogólne samopoczucie z uczuciem silnego zmęczenia oraz trudności w oddychaniu. Jeśli takie objawy wystąpią, pacjent może potrzebować natychmiastowego leczenia szpitalnego, ponieważ kwasica mleczanowa może prowadzić do śpiączki. Należy natychmiast odstawić Siofor 500 i bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala.

Sam lek Siofor 500 nie powoduje hipoglikemii (za małego stężenia glukozy we krwi).

Jeśli jednak Siofor 500 jest stosowany w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, które mogą powodować hipoglikemię (takimi jak: pochodne sulfonylomocznika, insulina, meglitynidy) istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Jeśli wystąpią objawy hipoglikemii, takie jak: osłabienie, zawroty głowy, zwiększone pocenie się, szybkie bicie serca, zaburzenia widzenia lub trudności z koncentracją, zwykle pomaga zjedzenie lub wypicie czegoś, co zawiera cukier.

Lek Siofor 500 nie zastępuje korzyści wynikających ze zdrowego trybu życia. Należy kontynuować wszelkie zalecenia lekarza dotyczące diety oraz regularnych ćwiczeń fizycznych.

Lekarz zleci regularne badanie stężenia glukozy we krwi i dostosuje dawkę leku Siofor 500 w zależności od wartości stężeń glukozy we krwi. Należy regularnie zgłaszać się na kontrolne wizyty do lekarza. Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci i młodzieży lub osób w podeszłym wieku.

Lek Siofor 500 a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Podczas długotrwałego stosowania leku Siofor 500, zarówno rozpoczęcie jak i zaprzestanie leczenia dodatkowym lekiem może wpływać na stężenie glukozy we krwi.

Stosowanie leku Siofor 500 wpływa na:

Zwiększenie siły działania oraz ryzyka działań niepożądanych w trakcie stosowania z:

• niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu nadciśnienia (ACE inhibitory), jak również środkami kontrastującymi zawierającymi jod stosowanymi w badaniach radiologicznych oraz lekami zawierającymi alkohol.
• ranolazyną (stosowaną w leczeniu dławicy piersiowej) lub cymetydyną (stosowaną w leczeniu zaburzeń żołądkowych).

Zmniejszenie siły działania w trakcie stosowania z:

lekami zawierającymi kortyzon (kortykosteroidy), niektórymi lekami stosowanymi w astmie oskrzelowej (ß-sympatykomimetykami), lekami moczopędnymi (diuretykami).

3

Siofor 500 z jedzeniem, piciem i alkoholem

W czasie stosowania leku Siofor 500 należy kontynuować stosowanie diety zwracając szczególną uwagę na prawidłowe spożycia węglowodanów w ciągu dnia. Pacjenci z nadwagą powinni kontynuować dietę z ograniczeniem kalorii pod kontrolą lekarza.

W czasie stosowania leku Siofor 500 nie należy spożywać wyrobów alkoholowych, gdyż spożywanie dużych ilości alkoholu może prowadzić do wystąpienia ryzyka obniżenia zawartości glukozy we krwi (hipoglikemia) oraz do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych podczas stosowania leku Siofor 500 (kwasica mleczanowa), szczególnie jeśli pacjent ma zaburzenia wątroby lub jest niedożywiony.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

W czasie ciąży leczenie cukrzycy wymaga stosowania insuliny.

Karmienie piersią

Lek ten nie jest zalecany podczas karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Siofor 500, stosowany jako jedyny lek przeciwcukrzycowy (monoterapia), nie wywołuje zmniejszenia stężenia cukru we krwi (hipoglikemii) i dlatego nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów ani obsługiwanie maszyn.

Jednakże w przypadku stosowania metforminy z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, insulina, meglitynidy) istnieje ryzyko zmniejszenia stężenia cukru we krwi co może spowodować zaburzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu oraz pracy w warunkach braku pewnego oparcia dla stóp. Objawy hipoglikemii obejmują: osłabienie, zawroty głowy, zwiększone pocenie się, szybkie bicie serca, zaburzenia widzenia lub trudności z koncentracją. Jeśli wystąpią takie objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

3. Jak stosować lek Siofor 500

Lek ten należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie leku Siofor 500 musi być ustalone przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie wartości stężenia glukozy we krwi i musi być regularnie badane przez lekarza.

W celu ustalenia indywidualnego dawkowania w zakresie wymaganej dawki podtrzymującej można zastosować tabletki powlekane zawierające chlorowodorek metforminy w dawce 850 mg i 1000 mg.

Zalecana dawka to:

Dorośli

W monoterapii i skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, w tym z insuliną w leczeniu cukrzycy typu 2

Wiek	Dawka pojedyncza		Całkowita dawka dobowa
Dorośli	1 tabletka powlekana (co		Początkowo 2 – 3 tabletki powlekane (co
	odpowiada 500 mg		odpowiada 1000-1500 mg chlorowodorku
		4

chlorowodorku metforminy) metforminy).

Maksymalna dawka dobowa: 2 tabletki powlekane 3 razy na dobę (co odpowiada 3000 mg chlorowodorku metforminy).

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzież

Lek Siofor 500 stosowany jako jedyny lek (monoterapia) lub w skojarzeniu z insuliną w leczeniu cukrzycy typu 2

Wiek	Dawka pojedyncza	Całkowita dawka dobowa
Dzieci w wieku	1 tabletka powlekana (co	Początkowo 1 tabletka powlekana (co
powyżej 10 lat i	odpowiada 500 mg	odpowiada 500 mg chlorowodorku
młodzież	chlorowodorku metforminy)	metforminy); dawka może być zwiększona do
		maksymalnie 4 tabletek powlekanych w
		dwóch lub trzech dawkach (co odpowiada
		2000 mg chlorowodorku metforminy).

W monoterapii (stan przedcukrzycowy)

U pacjentów ze stanem przedcukrzycowym zwykle stosuje się 1 tabletkę powlekaną (500 mg) 2 razy na dobę w czasie posiłku lub po posiłku.

Lekarz ocenia, czy leczenie należy kontynuować, na postawie regularnego badania poziomu glikemii oraz czynników ryzyka.

Jeśli pacjent stosuje również insulinę, lekarz poinformuje w jaki sposób rozpocząć stosowanie leku

Siofor 500.

Tabletki należy połykać w całości, z posiłkiem lub po posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu (zaleca się szklankę wody [200 ml]).

Przyjmując dwie lub więcej tabletek, należy je przyjmować w możliwie równych odstępach czasu, na przykład jedną tabletkę po śniadaniu i jedną po obiedzie.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Siofor 500 jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Siofor 500

W przypadku zażycia większej dawki leku Siofor 500 niż zalecana może wystąpić kwasica mleczanowa.

Objawy kwasicy mleczanowej to: wymioty, ból brzucha (ból w jamie brzusznej) z kurczami mięśni, złe ogólne samopoczucie, któremu towarzyszy silne zmęczenie i trudności w oddychaniu.

Jeśli takie objawy wystąpią, pacjent może wymagać bezzwłocznego leczenia szpitalnego, ponieważ kwasica mleczanowa może prowadzić do śpiączki.

Natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Siofor 500

W przypadku pominięcia zalecanej dawki, należy przyjąć kolejną dawkę zgodnie z zaplanowanym schematem dawkowania. Nie stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.

Przerwanie stosowania leku Siofor 500

Po przerwaniu leczenia lekiem Siofor 500 bez konsultacji z lekarzem, należy brać pod uwagę ryzyko niekontrolowanego zwiększenia stężenia glukozy we krwi oraz po dłuższym okresie nasilenia objawów cukrzycy wystąpienie powikłań takich jak: pogorszenie widzenia, uszkodzenie nerek i naczyń krwionośnych.

5

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zwrócić uwagę na działania niepożądane wymienione poniżej oraz zapoznać się z zasadami postępowania w przypadku ich wystąpienia:

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych podanych poniżej należy odstawić lek i tak szybko jak to możliwe skontaktować się z lekarzem.

– Bardzo rzadko: występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób

Kwasica mleczanowa. Jest to bardzo rzadkie, ale ciężkie powikłanie szczególnie, gdy nerki nie pracują prawidłowo. Jeśli takie powikłanie wystąpi, pacjent może wymagać natychmiastowego leczenia. Objawy kwasicy mleczanowej to: wymioty, ból brzucha (ból w jamie brzusznej) z kurczami mięśni, złe ogólne samopoczucie z uczuciem silnego zmęczenia i trudności w oddychaniu.

Jeśli wystąpią takie objawy, pacjent może wymagać bezzwłocznego leczenia szpitalnego, ponieważ kwasica mleczanowa może prowadzić do śpiączki. Należy natychmiast odstawić Siofor 500 i bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić do najbliższego szpitala.

Inne możliwe działania niepożądane

– Bardzo często: występują częściej niż u 1 na 10 osób

Zaburzenia dotyczące przewodu pokarmowego, takie jak: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu. Objawy te występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. Aby zapobiec wystąpieniu powyższych objawów zaleca się przyjmowanie Siofor

500 w 2 lub 3 dawkach, w czasie posiłku lub po nim. Jeżeli powyższe objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy zaprzestać stosowania leku Siofor 500 i skonsultować się z lekarzem.

• Często: występują rzadziej niż u 1 na 10 osób

Zaburzenia smaku.

• Bardzo rzadko: występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób
  • reakcje skórne takie jak rumień, świąd i pokrzywka.
  • u pacjentów stosujących długoterminowe leczenie metforminą obserwuje się zmniejszenie wchłaniania witaminy B₁₂ oraz zmniejszenie jej stężenia w osoczu. Może być to brane pod uwagę jako możliwa przyczyna wystąpienia u pacjentów niedokrwistości megaloblastycznej.
  • nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby lub zapalenie wątroby ustępujące po odstawieniu leku Siofor 500. Jeśli takie objawy wystąpią, należy odstawić lek Siofor 500 i powiedzieć o tym lekarzowi.

Dzieci i młodzież

Ograniczone dane dotyczące dzieci i młodzieży wykazały, że działania niepożądane były podobne w rodzaju i ciężkości do zgłaszanych u dorosłych.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel: +48 22 49 21 301

Fax: +48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

6

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Siofor 500

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po skrócie „EXP” (skrót stosowany do opisu terminu ważności). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Siofor 500

Substancją czynną leku jest chlorowodorek metforminy.

Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy, co odpowiada 390 mg metforminy.

Pozostałe składniki to:

Rdzeń tabletki:

Hypromeloza

Powidon

Magnezu stearynian

Otoczka tabletki:

Hypromeloza

Makrogol 6000

Tytanu dwutlenek (E 171)

Jak wygląda lek Siofor 500 i co zawiera opakowanie

Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane w blistrach z przezroczystej folii PVC oraz z folii aluminiowej.

Opakowanie zawiera: 10, 30, 60, 90 lub 120 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny:

BERLIN – CHEMIE AG (Menarini Group) Glienicker Weg 125 12489 Berlin, Niemcy

Wytwórca:

BERLIN – CHEMIE AG

Glienicker Weg 125

12489 Berlin, Niemcy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.

7

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

8

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

SIOFOR 500, 500 mg, tabletki powlekane

1. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy, co odpowiada 390 mg metforminy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt: 6.1.

1. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane.

Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki powlekane.

1. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
2. Wskazania do stosowania

Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, w celu właściwej kontroli stężenia glukozy we krwi.

• • U dorosłych z cukrzycą typu 2 Siofor 500 można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, w tym z insuliną.
  • U dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzieży z cukrzycą typu 2 Siofor 500 może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z insuliną.

U dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą leczonych metforminą jako lekiem pierwszego rzutu w razie nieskuteczności diety wykazano zmniejszenie powikłań cukrzycy (patrz punkt 5.1).

W zapobieganiu cukrzycy typu 2 u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym.

W czasie leczenia produktem Siofor 500 należy przestrzegać diety i podejmować wysiłek fizyczny.

1. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

W monoterapii i skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi z wyjątkiem insuliny w leczeniu cukrzycy typu 2

Zazwyczaj dawka początkowa to jedna tabletka powlekana podawana 2 lub 3 razy na dobę w czasie lub po posiłkach.

Po 10 – 15 dniach dawkę należy zmodyfikować na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję ze strony przewodu pokarmowego.

Maksymalna zalecana dawka chlorowodorku metforminy wynosi 3 g na dobę, w trzech dawkach podzielonych.

Planując przestawienie chorego z innego leku przeciwcukrzycowego, należy ten lek odstawić i rozpocząć leczenie chlorowodorkiem metforminy w dawce wskazanej powyżej.

 

W skojarzeniu z insuliną

Chlorowodorek metforminy i insulina mogą być stosowane w terapii skojarzonej w celu osiągnięcia lepszej kontroli stężenia glukozy we krwi. Chlorowodorek metforminy jest podawany w zazwyczaj stosowanej dawce początkowej tj. 1 tabletka powlekana 2 lub 3 razy na dobę, podczas gdy dawka insuliny jest dobierana na podstawie pomiarów stężenia glukozy we krwi.

Osoby w podeszłym wieku

Z powodu ryzyka zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku dawkę chlorowodorku metforminy należy zmodyfikować na podstawie czynności nerek. Konieczne są regularne badania czynności nerek (patrz punkt 4.4)

Dzieci i młodzież

W monoterapii i skojarzeniu z insuliną w leczeniu cukrzycy typu 2:

• Siofor 500 może być stosowany u dzieci w wieku powyżej 10 lat i młodzieży.
• Zazwyczaj dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg chlorowodorku metforminy raz na dobę, podawana w czasie posiłku lub po nim.

Po 10-15 dniach dawkę należy zmodyfikować na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję ze strony przewodu pokarmowego.

Maksymalna zalecana dawka chlorowodorku metforminy wynosi 2 g na dobę, podawana w 2 lub 3 podzielonych dawkach.

W monoterapii (stan przedcukrzycowy)

U pacjentów ze stanem przedcukrzycowym zwykle stosuje się 1 tabletkę powlekaną (500 mg) 2 razy na dobę w czasie posiłku lub po posiłku.

Lekarz ocenia, czy leczenie należy kontynuować, na postawie regularnego badania poziomu glikemii oraz czynników ryzyka.

1. Przeciwwskazania
   • Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
   • Cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowy stan przedśpiączkowy.
   • Niewydolność nerek lub zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min).
   • Jakikolwiek stan, w przebiegu którego mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek, taki jak:
     • odwodnienie
     • ciężkie zakażenie
     • wstrząs
   • Donaczyniowe podanie środka kontrastującego zawierającego jod (patrz punkt 4.4).
   • Ostra lub przewlekła choroba, która może powodować hipoksję tkanek, taka jak:
     • niewydolność serca lub niewydolność oddechowa
     • niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego
     • wstrząs
   • Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.
2. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Kwasica mleczanowa

Kwasica mleczanowa jest rzadko występującym, lecz poważnym (duża śmiertelność w razie braku natychmiastowego leczenia) powikłaniem metabolicznym, które występuje z powodu kumulacji

2

metforminy. Opisywane przypadki kwasicy mleczanowej u pacjentów leczonych metforminą występowały głównie u pacjentów z cukrzycą i ciężką niewydolnością nerek. Częstość występowania kwasicy mleczanowej można i należy zmniejszyć, oceniając także inne czynniki ryzyka, takie jak zła kontrola cukrzycy, ketoza, przedłużające się głodzenie, nadmierne spożycie alkoholu, niewydolność wątroby i wszystkie stany chorobowe przebiegające z hipoksją.

Rozpoznanie:

Ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej musi być wzięte pod uwagę w następstwie wystąpienia nietypowych objawów, np. skurcz mięśni w czasie zaburzonego trawienia, ból brzucha czy wyraźne osłabienie. Charakterystyczne objawy kwasicy mleczanowej to: oddech kwasiczy, ból brzucha i hipotermia, a następnie śpiączka. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się spadek pH krwi, zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu krwi powyżej 5 mmol/l oraz zwiększenie luki anionowej i stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów we krwi. W razie podejrzenia kwasicy metabolicznej należy odstawić metforminę i niezwłocznie umieścić pacjenta w szpitalu (patrz punkt 4.9).

Lekarz powinien poinformować pacjenta o ryzyku wystąpienia i objawach kwasicy mleczanowej.

Czynność nerek

Z uwagi na to, iż metformina jest wydalana przez nerki, przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć klirens kreatyniny (można go obliczyć na podstawie stężeń kreatyniny w surowicy krwi za pomocą wzoru Cockcrofta-Gaulta) i regularnie powtarzać oznaczenia w trakcie leczenia:

• nie rzadziej niż raz do roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek,
• nie rzadziej niż dwa do czterech razy do roku u pacjentów z klirensem kreatyniny na dolnej granicy normy i u chorych w podeszłym wieku.

Zaburzenia czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku występują często i są bezobjawowe. Szczególną ostrożność należy zachować w sytuacjach, gdy może dojść do zaburzeń czynności nerek, na przykład przy rozpoczęciu terapii lekami hipotensyjnymi, moczopędnymi lub rozpoczęcie leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ).

Podawanie środków kontrastujących zawierających jod

Donaczyniowe podawanie środków kontrastujących zawierających jod, stosowane przy badaniach radiologicznych, może prowadzić do niewydolności nerek. Może to powodować gromadzenie metforminy, co może zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej. Przed badaniem lub w momencie rozpoczęcia badania należy odstawić metforminę i nie podawać jej przez 48 godzin po badaniu, a wdrożyć ją ponownie dopiero po potwierdzeniu prawidłowej czynności nerek w badaniu laboratoryjnym (patrz punkt 4.5).

Zabiegi chirurgiczne

Metforminę należy odstawić 48 godzin przed planowanymi operacjami chirurgicznymi wykonywanymi w znieczuleniu ogólnym, rdzeniowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wdrożyć ponownie nie wcześniej, niż 48 godzin po operacji lub przy powrocie do żywienia doustnego oraz jedynie po potwierdzeniu prawidłowej czynności nerek.

Inne środki ostrożności

• Wszyscy pacjenci powinni kontynuować stosowanie diety zapewniającej prawidłowy rozkład spożycia węglowodanów w ciągu dnia. Chorzy z nadwagą powinni kontynuować dietę z ograniczeniem kalorii.

3

• Regularnie należy wykonywać rutynowe badania laboratoryjne stosowane w kontroli cukrzycy.
• Metformina stosowana w monoterapii nie powoduje hipoglikemii, ale należy ją stosować ostrożnie z insuliną lub innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika lub meglitynidami).

Dzieci i młodzież

Należy potwierdzić diagnozę cukrzycy typu 2 zanim rozpocznie się leczenie metforminą. Kontrolowane badania kliniczne, które trwały 1 rok nie potwierdziły wpływu metforminy na proces wzrostu i dojrzewania, ale brak wyników długoterminowych badań dotyczących tego zagadnienia. W związku z tym zaleca się wnikliwą obserwację w zakresie tych parametrów u dzieci leczonych metforminą, szczególnie u dzieci przed okresem dojrzewania.

Dzieci w wieku od 10 do 12 lat

Tylko 15 osób z grupy w wieku od 10 do 12 lat było włączonych do badań dotyczących dzieci i młodzieży. Chociaż skuteczność i bezpieczeństwo stosowania metforminy u tych dzieci nie różni się od skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u starszych dzieci i młodzieży, zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas leczenia metforminą dzieci w wieku od 10 do 12 lat.

1. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

NIE ZALECA SIĘ JEDNOCZESNEGO PODAWANIA

Alkohol

Wzrost ryzyka wystąpienia kwasicy mleczanowej w ostrym zatruciu alkoholem, w szczególności

• 1. przypadku:
• głodzenia lub niedożywienia,
• niewydolności wątroby.

Należy unikać picia alkoholu lub zażywania leków zawierających alkohol.

Środki kontrastujące zawierające jod

Donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod może prowadzić do niewydolności nerek, prowadząc do kumulacji metforminy i zwiększenia zagrożenia wystąpieniem kwasicy mleczanowej.

Przed badaniem lub w momencie rozpoczęcia badania należy odstawić chlorowodorek metforminy i nie podawać jej przez 48 godzin po badaniu, a wdrożyć ją ponownie dopiero po potwierdzeniu prawidłowej czynności nerek w badaniu laboratoryjnym (patrz punkt 4.4).

JEDNOCZESNE PODAWANIE WYMAGA ZACHOWANIA ŚRODKÓW OSTROŻNOŚCI

Produkty lecznicze o własnym działaniu hiperglikemizującym (np. glikokortykosteroidy (do podawania ogólnego i miejscowego) i sympatykomimetyki)

Konieczne może być częstsze wykonywanie badania stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia. Jeżeli jest to konieczne, w czasie leczenia tymi lekami oraz po ich odstawieniu należy zmodyfikować dawkę metforminy.

Leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe, mogą zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej ze względu na możliwość zaburzenia czynność nerek.

Leki przenoszone przez transporter kationów organicznych-2 (OCT2) np. ranolazyna lub cymetydyna:

4

Ekspozycja na metforminę (1000 mg dwa razy na dobę) w osoczu wzrosła 1,4 i 1,8 krotnie u pacjentów z cukrzycą typu II, którym podawano jednocześnie ranolazynę w dawce odpowiednio 500 mg i 1000 mg dwa razy na dobę.

W badaniu przeprowadzonym z udziałem siedmiu zdrowych ochotników stwierdzono, że cymetydyna w dawce 400 mg dwa razy na dobę zwiększała ogólnoustrojową ekspozycję na metforminę (AUC) o 50%, a Cmax o 81%.

W związku z tym w przypadku równoczesnego podawania produktów leczniczych w postaci kationów usuwanych na drodze wydzielania kanalikowego, należy rozważyć ścisłe monitorowanie kontroli glikemii, dostosowanie dawki w ramach zalecanego dawkowania lub zmianę metody leczenia cukrzycy.

ACE-inhibitory mogą prowadzić do spadku stężenia glukozy we krwi. Jeżeli jest to konieczne, w czasie leczenia innym lekiem i po jego przerwaniu należy zmodyfikować dawkę leku przeciwcukrzycowego.

1. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Niekontrolowana cukrzyca w czasie ciąży (cukrzyca ciężarnych lub cukrzyca stała) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych i zwiększoną śmiertelnością okołoporodową.

Ograniczone dane dotyczące stosowania metforminy u kobiet w ciąży nie wskazują na zwiększone ryzyko występowania wad wrodzonych. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, poród lub rozwój postnatalny

(patrz punkt 5.3).

Gdy pacjentka planuje mieć dziecko oraz w czasie ciąży, zaleca się, aby cukrzycy nie leczyć metforminą, ale stosować insulinę w celu utrzymania stężenia glukozy w zakresie możliwie najbliższym wartości prawidłowych, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia wad płodu związanych z nieprawidłowym stężeniem glukozy we krwi.

Karmienie piersią

Metformina przenika do mleka kobiecego. U noworodków i (lub) niemowląt karmionych piersią przez leczone matki nie obserwowano żadnych działań niepożądanych. Ponieważ dostępne są jedynie ograniczone dane, nie zaleca się karmienia piersią w czasie leczenia metforminą. Decyzję o tym, czy przerwać karmienie piersią, należy podjąć po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią i potencjalnego ryzyka występowania objawów niepożądanych u dziecka.

Płodność

Nie stwierdzono wpływu na płodność samców ani samic szczurów metforminy w dawkach nawet do 600 mg/kg mc./dobę, czyli w dawkach około 3 razy większych od maksymalnej zalecanej dawki dobowej u człowieka, porównując dawki w przeliczeniu na powierzchnię ciała.

1. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Metformina stosowana w monoterapii nie wywołuje hipoglikemii i dlatego Siofor 500 nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże należy ostrzec pacjentów, że w przypadku łącznego stosowania metforminy z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (pochodne sulfonylomocznika, insulina lub meglitynidy) istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii.

1. Działania niepożądane

5

W czasie leczenia metforminą mogą wystąpić niżej wymienione działania niepożądane. Częstość ich występowania zdefiniowano następująco:

Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do < 1/10)

Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000)

Bardzo rzadko (<1/10 000)

Częstość nieznana (nie może być oceniona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo rzadko:

• Kwasica mleczanowa (0,03 przypadki / 1000 pacjentolat; patrz punkt 4.4).
• Zmniejszenie wchłaniania witaminy B₁₂ ze spadkiem jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego stosowania metfominy. Może być to brane pod uwagę jako możliwa przyczyna wystąpienia u pacjentów niedokrwistości megaloblastycznej.

Zaburzenia układu nerwowego

Często:

Zaburzenia smaku.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często:

Zaburzenia przewodu pokarmowego takie jak nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu.

Objawy te występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie. Aby zapobiec wystąpieniu powyższych objawów zaleca się przyjmowanie metforminy w 2 lub 3 dawkach na dobę, w czasie posiłku lub po nim. Powolne zwiększanie dawki może także poprawić tolerancję ze strony przewodu pokarmowego.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko:

Pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenie wątroby, które ustępują po odstawieniu metforminy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko:

Reakcje skórne takie jak rumień, świąd, pokrzywka.

Dzieci i młodzież

Dane z publikacji, z obserwacji po wprowadzeniu leku na rynek oraz z kontrolowanych badań klinicznych na ograniczonej populacji dziecięcej w wieku od 10 do 16 lat leczonej przez 1 rok wskazują, że działania niepożądane mają podobny charakter i nasilenie jak w populacji osób dorosłych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel: +48 22 49 21 301

Fax: +48 22 49 21 309

6

e-mail: ndl@urpl.gov.pl

1. Przedawkowanie

Przy podawaniu chlorowodorku metforminy w dawkach do 85 g nie obserwowano hipoglikemii, aczkolwiek w takich przypadkach występowała kwasica mleczanowa. Duże przedawkowanie metforminy lub współistniejące czynniki ryzyka mogą doprowadzić do wystąpienia kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa jest ostrym stanem zagrożenia życia, który wymaga leczenia w szpitalu. Najskuteczniejszym sposobem usunięcia mleczanów i metforminy jest hemodializa.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

1. Właściwości farmakodynamiczne

DOUSTNE LEKI PRZECIWCUKRZYCOWE

Grupa farmakoterapeutyczna: leki obniżające stężenie glukozy we krwi z wyłączeniem insuliny, biguanidy

Kod ATC: A10BA02

Mechanizm działania

Metformina może działać w trzech mechanizmach:

• 1. Obniżać wątrobową produkcję glukozy, hamując glukoneogenezę i glikogenolizę;
  2. Zwiększając wrażliwość na insulinę w mięśniach, poprawiać obwodowy wychwyt i zużycie glukozy;
  3. Opóźniać jelitowe wchłanianie glukozy.

Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu działając na syntazę glikogenu. Metformina zwiększa zdolność transportu glukozy przez wszystkie obecnie znane błonowe transportery glukozy (GLUT).

Działanie farmakodynamiczne

Metformina jest biguanidem o działaniu przeciwhiperglikemicznym, obniżającym zarówno podstawowe, jak i poposiłkowe stężenie glukozy w osoczu. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie powoduje hipoglikemii.

U ludzi, niezależnie od wpływu na glikemię, metformina wywiera korzystny wpływ na metabolizm lipidów. Wykazano to dla dawek terapeutycznych w kontrolowanych badaniach klinicznych o średnim i długim czasie trwania: metformina zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i triglicerydów.

Nowe badania kliniczne wskazują, że stosowanie metforminy u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym i cukrzycą było związane z istotnym zmniejszeniem masy ciała o 2–3,5 kg. Efekt ten utrzymywał się przez co najmniej 5 lat u pacjentów z cukrzycą i do 10 lat u pacjentów z nieprawidłową tolerancją glukozy.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania:

U pacjentów ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 z wyjściowymi wartościami HbA_1c na poziomie 7–9% stosowanie metforminy prowadzi do obniżenia stężenia HbA_1c o ok. 1,1–1,5% w okresie 2 lat. Wartości glikemii na czczo w tym okresie spadają o 1,7–2,4 mmol/l (30–44 mg/dl).

Leczenie metforminą zmniejsza ryzyko powikłań makroangiopatycznych u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i współistniejącą nadwagą.

W prospektywnym randomizowanym badaniu (UKPDS) wykazano długoterminową korzyść z intensywnej kontroli glukozy u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2.

Analiza wyników uzyskanych u dorosłych pacjentów z nadwagą, leczonych chlorowodorkiem metforminy po niepowodzeniu stosowania samej diety, wykazała:

7

• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka wystąpienia jakichkolwiek powikłań związanych z cukrzycą w grupie chlorowodorku metforminy (29,8 zdarzeń / 1000 pacjento-lat) w porównaniu z samą dietą (43,3 zdarzeń / 1000 pacjento-lat), p=0,0023 i w porównaniu z połączonymi grupami, w których stosowano monoterapię pochodną sulfonylomocznika i insuliną (40,1 zdarzeń / 1000 pacjento-lat), p=0,0034;
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka umieralności związanej z cukrzycą: chlorowodorek metforminy 7,5 zdarzeń / 1000 pacjento-lat, sama dieta 12,7 zdarzeń / 1000 pacjento-lat, p=0,017;
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka umieralności całkowitej: chlorowodorek metforminy 13,5 zdarzeń / 1000 pacjento-lat w porównaniu z samą dietą 20,6 zdarzeń / 1000 pacjento-lat (p=0,011) i w porównaniu z połączonymi grupami, w których stosowano monoterapię pochodną sulfonylomocznika i insuliną 18,9 zdarzeń / 1000 pacjento-lat (p=0,021);
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka wystąpienia zawału serca: chlorowodorek metforminy 11 zdarzeń / 1000 pacjento-lat, sama dieta 18 zdarzeń / 1000 pacjento-lat (p=0,01).

Trwająca 10 lat obserwacja osób biorących udział w badaniu UKPDS wykazała, że pacjenci, którzy wcześnie rozpoczęli leczenie metforminą, odnieśli utrzymującą się korzyść w porównaniu z pacjentami, którzy otrzymali metforminę po zakończeniu pierwotnego badania. Istotne obniżenie ryzyka utrzymywało się dla wszystkich punktów końcowych związanych z cukrzycą (21%, p = 0,01), śmiertelność związana z cukrzycą (30%, p = 0,01), zgonu z dowolnej przyczyny (27%, p =

0,002) oraz zawału serca (33%, p = 0,005).

W przypadku stosowania chlorowodorku metforminy jako leczenia drugiego rzutu, w połączeniu z pochodną sulfonylomocznika, nie wykazano korzyści w zakresie klinicznych punktów końcowych.

W cukrzycy typu 1 stosowano połączenie metforminy z insuliną u wybranych pacjentów, ale nie ustalono ostatecznie korzyści klinicznych ze stosowania tego połączenia.

Dzieci i młodzież

Kontrolowane badania kliniczne trwające 1 rok przeprowadzone na ograniczonej liczbie pacjentów w wieku pomiędzy 10 i 16 lat wykazywały podobny efekt wpływu na normalizację stężenia glukozy jak ten obserwowany u osób dorosłych.

1. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym chlorowodorek metforminy osiąga stężenie maksymalne w surowicy (T_max) po 2,5 godzinach. Bezwzględna dostępność biologiczna 500 mg lub 850 mg tabletki chlorowodorku metforminy wynosi około 50 – 60 % u zdrowych osób. Po podaniu doustnym nie wchłonięta frakcja chlorowodorku metforminy wydala się z kałem w 20 – 30 % podanej dawki.

Po podaniu doustnym wchłanianie metforminy ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Przyjmuje się, że farmakokinetyka wchłaniania chlorowodorku metforminy jest nieliniowa.

Przy stosowaniu zalecanej dawki i sposobu dawkowania chlorowodorek metforminy w ciągu 24 do 48 godzin osiąga stabilne stężenie w osoczu; zazwyczaj poniżej 1 mikrograma/ml. W

kontrolowanych badaniach klinicznych maksymalne osoczowe stężenie chlorowodorku metforminy (C_max) nie przekraczało 4 mikrogramów/ml, nawet przy stosowaniu maksymalnych dawek.

Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie chlorowodorku metforminy. Po podaniu dawki 850 mg chlorowodorku metforminy obserwowano o 40% niższe stężenie leku w surowicy, spadek AUC (powierzchni pod krzywą) o 25% i wydłużenie o 35 minut czasu do osiągnięcia maksymalnego stężenia w surowicy. Znaczenie kliniczne tych zjawisk jest nieznane.

8

 

Dystrybucja

Metformina nie wiąże się z białkami osocza. Chlorowodorek metforminy przenika do wnętrza erytrocytów. Maksymalne stężenie we krwi jest niższe, niż maksymalne stężenie w osoczu, i osiągane jest w tym samym czasie. Erytrocyty najprawdopodobniej stanowią wtórny kompartment dystrybucji. Średnia objętości dystrybucji (V_d) wynosi od 63 do 276 l.

Metabolizm

Metformina jest wydalana w postaci niezmienionej z moczem. Nie wykryto żadnych metabolitów metforminy u ludzi.

Wydalanie

Klirens nerkowy metforminy wynosi > 400 ml/min, co wskazuje na wydalanie w mechanizmie filtracji kłębuszkowej i wydzielanie cewkowe. Po podaniu doustnym końcowy eliminacyjny okres półtrwania wynosi około 6,5 godzin.

Przy zaburzeniach czynności nerek klirens nerkowy metforminy zmniejsza się proporcjonalnie do spadku klirensu kreatyniny, a zatem eliminacyjny okres półtrwania wydłuża się, prowadząc do zwiększenia stężenia metforminy w surowicy.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące podawania pojedynczej dawki: po podaniu pojedynczej dawki 500 mg chlorowodorku metforminy, profil farmakokinetyczny u dzieci był taki sam jak zdrowych dorosłych.

Badania dotyczące podawania dawek wielokrotnych: dane są ograniczone do jednego badania. Po podaniu wielokrotnym dawek 500 mg chlorowodorku metforminy 2 razy na dobę przez 7 dni u dzieci i młodzieży, maksymalne stężenie osoczowe (Cmax) i wychwyt ogólnoustrojowy (AUC_0-t) były zmniejszone odpowiednio o około 33% i 40%, w porównaniu z dorosłymi osobami chorymi na cukrzycę, które otrzymywały powtarzane dawki 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni. W związku z tym, że dawka jest zwiększana indywidualnie na podstawie kontroli stężenia glukozy we krwi, ma to ograniczone znaczenie kliniczne.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

1. Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki:

Hypromeloza Powidon

Magnezu stearynian

Otoczka tabletki:

Hypromeloza Makrogol 6000

Tytanu dwutlenek (E 171)

9

 

1. Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

1. Okres ważności

5 lat.

1. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

1. Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z przezroczystej folii PVC oraz z folii aluminiowej, w tekturowym pudełku: Opakowanie zawierające: 10, 30, 60, 90 lub 120 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

1. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Każdy niewykorzystany produkt leczniczy powinien być usuwany zgodnie z lokalnymi przepisami.

1. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE

DO OBROTU

Berlin-Chemie AG (Menarini Group) Glienicker Weg 125

12489 Berlin Niemcy

1. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4572

1. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

19.11.1999 r. / 20.01.2005 r. / 27.12.2005 r. / 29.09.2008 r./ 10.02.2010 r.

1. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

10